Π Ε Ζ Η
Η κίνηση για την προστασία των δικαιωμάτων των πεζών

Μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματα των πεζών

Συχνές ερωτήσεις σχετικά με τα δικαιώματα των πεζών

Μια βόλτα… είναι η νέα δράση που οργανώνουν από κοινού πέντε ομάδες, οι ΠΕΖΗ και οι ΜΑΜΑΔΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ -πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα των πεζών, η MOΝUMENTA -Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία για την προστασία της φυσικής και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Ελλάδας και Κύπρου, η ανεξάρτητη κίνηση πολιτών Επιμένουμε Αθήνα του Γιώργου Αμυρά και η Ομάδα Άστυ, που πραγματοποιεί περιπάτους ανιχνεύοντας τα μονοπάτια της αθηναϊκής ιστορίας. Όλοι μαζί ένωσαν τις δυνάμεις και τα ενδιαφέροντά τους με στόχο περιπάτους στην Αθήνα, και όχι μόνο, στις συνοικίες της, σε ανθρώπινες ιστορίες, στα μνημεία, σε όσα κρύβουν οι πόλεις…

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Σας ευχαριστούμε κατ' αρχήν για την πρόσκλησή σας στην ημερίδα της 7-2-2012 στο Πνευματικό Κέντρο της οδού Ακαδημίας και την παρουσίαση του "στρατηγικού σχεδίου για τη βιώσιμη κινητικότητα και τις μεταφορές" του δήμου. Δυστυχώς η πραγματικότητα της καθημερινής εμπειρίας των πολιτών έρχεται σε οξεία αντίθεση με τις διακηρυσσόμενες σε αυτό προθέσεις. Είναι χαρακτηριστικό οτι το πάρκο έξω από το χώρο που γινόταν η παρουσίαση αυτή, έχει μετατραπεί σε μόνιμο χώρο στάθμευσης οχημάτων με την ανοχή (αν όχι και την ενθάρρυνση) της δημοτικής αστυνομίας. Έχουμε επίσης την άποψη οτι το πρόγραμμα χρειάζεται περισσότερη επεξεργασία στις λεπτομέρειες και τους στόχους. Με σκοπό λοιπόν να συμβάλουμε δημιουργικά στην επίτευξη της βιώσιμης κινητικότητας και των στόχων του σχεδίου αυτού, υποβάλλουμε προς εσάς το παρόν υπόμνημα-αίτηση.

Παρόλο που πιστεύουμε οτι γνωρίζετε το θέμα, θα θέλαμε να τονίσουμε τη σημασία της βιώσιμης κινητικότητας και κυρίως του σεβασμού των δικαιωμάτων των πεζών, γιατί το πρόβλημα συνήθως υποβαθμίζεται εμφανιζόμενο ως ζήτημα ποιότητας ζωής, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα πρόβλημα σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συνήθως οι πεζοί, λόγω της κατάληψης από οχήματα (ή και άλλα αντικείμενα) των πεζοδρομίων (ή και της πλήρους απουσίας λειτουργικών  πεζοδρομίων και διαβάσεων) αναγκάζονται να κυκλοφορούν στο οδόστρωμα με κίνδυνο ακόμα και της ζωής τους. Οι πιο αδύναμες κατηγορίες πεζών (υπερήλικες, μικρά παιδιά, άτομα με αναπηρία κλπ) δεν μπορούν καθόλου να κυκλοφορήσουν, με αποτέλεσμα να υφίστανται έναν ιδιότυπο κοινωνικό αποκλεισμό. Έτσι στην Αθήνα (σε αντίθεση με πολιτισμένες πόλεις) δεν μπορεί να δει καθόλου να κυκλοφορούν άτομα σε αναπηρικά καροτσάκια, τυφλοί κλπ. Πρόκειται ουσιαστικά για πράξεις βίας (εξαναγκασμού, δηλαδή) με την ανοχή (ή και την ενθάρρυνση πολλές φορές) των αρχών. Ομοίως υποβαθμίζονται ή αποκρύπτονται τελείως οι οικονομικές συνέπειες του σπάταλου αυτοκινητοκεντρικού μοντέλου μεταφορών και της περιθωριοποίησης των πεζών και των ήπιων μορφών μετακίνησης που έχει οδηγήσει σε μη αποδοτικές οδικές επενδύσεις και έχει συμβάλλει σημαντικά στη χρεοκοπία της χώρας μας. Η χώρα μας είναι πρώτη στην Ευρώπη στην παιδική παχυσαρκία, λόγω της έλλειψης χώρων για περπάτημα, και η συνακόλουθη νοσηρότητα απειλεί το σύστημα υγείας. Ειδικότερα στην Αθήνα, η έλλειψη χώρων πρασίνου και οι απαράδεκτες συνθήκες πεζή κυκλοφορίας έχουν καταστρέψει τον τουρισμό της πόλης (παρά τον μοναδικό μνημειακό της πλούτο και το ιδανικό της κλίμα) και γενικότερα την οικονομική της ελκυστικότητα. Κάθε αυτοκίνητο που μπαίνει στο κέντρο διώχνει περισσότερους καταναλωτές από όσους μεταφέρει, λόγω της όχλησης που επιφέρει στους άλλους χρήστες των υποδομών της πόλης. Βέβαια στην υποβάθμιση του κέντρου της πόλης έχει συμβάλλει αποφασιστικά και η μεταφορά μιάς σειράς χρήσεων (πανεπιστήμια, δικαστήρια, χρηματιστήριο, όπερα, δημόσιες υπηρεσίες κλπ) στην περιφέρεια της πόλης, όμως, και αυτό συνέβη για να υπάρχει καλύτερη πρόσβασή τους με ΙΧ αυτοκίνητο παρά με δημόσιες συγκοινωνίες. ......Συνέχεια 

Αυτές είναι μερικές χαρακτηριστικές εικόνες της σημερινής Αθήνας

Έτσι περιμένουν οι αρμόδιοι να προωθήσουν τον τουρισμό και την οικονομική δραστηριότητα

Στη χώρα που ζούμε οι νόμοι εφαρμόζονται μόνο όταν προστατεύουν τους ισχυρούς, όχι όταν έχουν σκοπό να διαφυλάξουν κάποια δικαιώματα των ασθενέστερων, όπως οι πεζοί.

Περισσότερες εικόνες της αθλιότητας της σημερινής Αθήνας εδώ

Κάθε χρόνο πάνω από 1500 άνθρωποι πεθαίνουν (και ακόμα περισσότεροι σακατεύονται) στους δρόμους της χώρας μας, στα λεγόμενα τροχαία "ατυχήματα". Στην πραγματικότητα πρόκειται για προδιαγεγραμμένους θανάτους - γνωρίζουμε οτι θα συμβούν, αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι σε ποιόν θα πέσει ο "κλήρος" (σε κάποιον άλλο, ή σε μας, τα παιδιά μας, τους δικούς μας ανθρώπους). Μεγάλο μέρος των θυμάτων αυτών των "ατυχημάτων" είναι πεζοί, δηλαδή οι πλέον αθώοι παράγοντες της κυκλοφορίας - χωρίς αυτό να σημαίνει οτι οι υπόλοιποι (οδηγοί και επιβαίνοντες) είναι ένοχοι (ή τουλάχιστον τόσο ένοχοι που να αξίζουν την ποινή του θανάτου που επιβάλλεται ως αποτέλεσμα του κυκλοφοριακού σχεδιασμού των αρμόδιων αρχών). Οι θάνατοι αυτοί θα πρέπει να προστεθούν στους, ίσως ακόμα περισσότερους, από τη ρύπανση και τον καθιστικό τρόπο ζωής που προκαλούν τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες.

Βασική αρχή αυτού του κυκλοφοριακού σχεδιασμού είναι η με κάθε κόστος αύξηση της ταχύτητας και χρηστικότητας των ΙΧ αυτοκινήτων (και των μοτοσικλετών, όσο κινούνται σε χώρους πεζών - πεζοδρόμια, διαβάσεις, πεζόδρομους, πάρκα κλπ). Έτσι το μεγαλύτερο μέρος του χώρου της πόλης έχει διατεθεί στην κίνηση και στάθμευση αυτοκινήτων και μοτοσικλετών. Όμως και στους υπόλοιπους χώρους, που θεωρητικά αφιερώνονται στους ανθρώπους και τις υπόλοιπες λειτουργίες της πόλης, όσοι νόμοι προστατεύουν τους πεζούς παραβιάζονται συστηματικά, ωθώντας τους πεζούς στο οδόστρωμα και στα "ατυχήματα" (για τα οποία στη συνέχεια θεωρούνται από τις αρχές υπεύθυνοι). .............(συνέχεια εδώ)

ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»;

Το Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών & Δικτύων, στα πλαίσια της επίσημης έναρξης της 10ετίας δράσης για την οδική ασφάλεια 2011-2020, οργάνωσε στις 12 Μαΐου εκδήλωση με το σύνθημα «Παιδιά και Οδηγοί – προσέχουμε μαζί» και παιχνίδι των μικρών παιδιών «σε τάπητα που έχει το σχήμα δρόμου» με σκοπό «την εκπαίδευση για σωστή συμπεριφορά στο δρόμο».

Αν κρίνουμε από την απόπειρα μεταφοράς της ευθύνης για μια πόλη που σέβεται την ανθρώπινη ζωή, από το ίδιο το υπουργείο, στα μεγαλύτερα θύματά του (δηλαδή τα παιδιά), οι προοπτικές για την οδική ασφάλεια είναι σκοτεινές. Η διαφαινόμενη δηλαδή στρατηγική του υπουργείου για την οδική ασφάλεια είναι να «εκπαιδευτούν» τα παιδιά και όχι οι οδηγοί – η ποινή που επιφυλάσσει για όσους από τους μικρούς μαθητές είναι αμελείς (ή ανεπίδεκτοι μαθήσεως) είναι όπως φαίνεται η καταδίκη σε θάνατο με «ατύχημα». Ίσως να επεκτείνει τα «εκπαιδευτικά» προγράμματα και σε άλλες κατηγορίες, όπως οι υπερήλικες – με εντατικό φροντιστήριο για όσους πάσχουν από Alzheimer! Οι οδηγοί προβλέπεται να προσέχουν μόνο για τη δική τους ασφάλεια (χρήση ζώνης ασφαλείας και κράνους). .............(συνέχεια εδώ)

Συνέχεια...