Eίναι γενική διαπίστωση η μεγάλη αύξηση της μηχανοκίνητης κυκλοφορίας τα τελευταία χρόνια, για την εξυπηρέτηση της οποίας έχουν διατεθεί τεράστια ποσά και εξαγγέλλονται καθημερινά με υπερηφάνεια καινούργια έργα. Αντιθέτως, τα προβλήματα που δημιούργησε αυτή στους πεζούς έχουν αντιμετωπιστεί μέχρι σήμερα από τους αρμόδιους με πρωτοφανή αδιαφορία και έχουν οδηγήσει την Αθήνα να είναι η πιο εχθρική για τους πεζούς πρωτεύουσα της Ευρώπης.

Καθημερινά βλέπουμε να μετατρέπονται τα πεζοδρόμια, οι διαβάσεις πεζών, οι πλατείες, τα πάρκα και γενικότερα οι χώροι κίνησης των πεζών σε χώρους παράνομης στάθμευσης οχημάτων. Βλέπουμε μηχανοκίνητα δίκυκλα να κινούνται χωρίς ενόχληση και ενδοιασμούς σε πεζοδρόμια, πεζόδρομους, στοές κ.λπ. και την αστυνομία να αρνείται προκλητικά να εφαρμόσει το νόμο, ενθαρρύνοντας με τον τρόπο αυτό τέτοιες συμπεριφορές, ή - ακόμα χειρότερα - να τον εφαρμόζει με επιλεκτικό τρόπο κατά των πεζών. Με αποκορύφωμα βεβαίως, την τελευταία εξαγγελία για διωγμό των πεζών που προσπαθούν να βρουν διαθέσιμο χώρο για να κινηθούν, και την επιβολή προστίμων!

Τα μεγαλύτερα θύματα, φυσικά, αυτής της βαρβαρότητας, που προσβάλλει και δυσφημεί τη χώρα μας και τον πολιτισμό της, είναι οι πιο αδύναμοι πολίτες: τα μικρά παιδιά, οι υπερήλικες, οι ανάπηροι, οι γονείς με καροτσάκια και γενικά όλοι αυτοί που ονομάζονται εμποδιζόμενα άτομα ή άτομα με ειδικές ανάγκες. Το ελληνικό κράτος έχει καταργήσει κυριολεκτικά την ελεύθερη και ασφαλή μετακίνηση αυτών των κατηγοριών συμπολιτών μας, καταπατώντας έτσι βάναυσα συνταγματικά και ανθρώπινα δικαιώματά τους.

Και σε τοπικό επίπεδο όμως, η αντιμετώπιση των πεζών συνήθως δεν είναι καλύτερη. Ενώ έχουν γίνει κάποιες πεζοδρομήσεις και επεκτάσεις πεζοδρομίων, δεν γίνεται τίποτε για την ασφαλή και άνετη κίνηση των πεζών σ' αυτούς τους χώρους. Και μάλιστα, οι τοπικές αρχές, υποκύπτοντας συχνά σε μικροσυμφέροντα και προσπαθώντας να αυξήσουν τους πόρους τους, διαθέτουν ένα ολοένα και μεγαλύτερο τμήμα τους για εμπορικές δραστηριότητες (π.χ. τραπέζια ζαχαροπλαστείων και εστιατορίων, προθήκες καταστημάτων) αδιαφορώντας για τα εμπόδια που προκαλούν στους πεζούς. Το χειρότερο βέβαια είναι το αποτυχημένο πρόγραμμα περίφραξης με κάγκελα των πεζοδρομίων, που στοχεύει στην πραγματικότητα στη μείωση της κινητικότητας των πεζών και την ανεμπόδιστη κίνηση των οχημάτων. Για τις ασθενέστερες κατηγορίες πεζών, τα κάγκελα προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση, αφού τα λίγα ανοίγματα που αφήνονται στις διαβάσεις είναι συνήθως κατειλημμένα από παράνομα σταθμευμένα οχήματα. Το αποτέλεσμα είναι συχνά να αναγκάζονται οι πεζοί να περπατούν στο δρόμο, χωρίς να μπορούν να ανέβουν πάλι στο πεζοδρόμιο.

Η κατάσταση αυτή μας ώθησε στο να δραστηριοποιηθούμε για να μπορέσουμε να ευαισθητοποιήσουμε τους εμπλεκόμενους φορείς για το σεβασμό των δικαιωμάτων των πεζών. Μάλιστα, οι ενθαρρυντικές αντιδράσεις πλήθους πολιτών που προκάλεσε η κίνησή μας και το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης, μας έχουν οδηγήσει στην απόφαση να προχωρήσουμε στην επισημοποίησή της και την ίδρυση επιτέλους σωματείου που θα ασχολείται με το σοβαρό αυτό θέμα