Κυρία Κασσίμη,
Διάβασα με ενδιαφέρον το άρθρο σας στην Καθημερινή στις 13-14 Μαρτίου 2021 με τίτλο " Μείωση χαμένων ωρών, αλλά και μέρες με συμφόρηση ". Επισημαίνετε ότι έχει σημειωθεί σημαντική μείωση της κυκλοφορίας, πράγμα που βοήθησε να υπάρξει, όπως χαρακτηριστικά το διατυπώνετε, μία "ανάσα" στους δρόμους, ενώ παράλληλα μειώθηκαν σοβαρά οι πιθανότητες εμπλοκής σε τροχαία "ατυχήματα". Αυτό το γεγονός το τεκμηριώνετε με στοιχεία από την ΕΛΣΤΑΤ που αφορούν τόσο τα θύματα των ''ατυχημάτων'' όσο και τους βαριά τραυματίες, όπως φαίνεται αναλυτικά στον πίνακα "ο απολογισμός 2018-2020" στο άρθρο σας.
Χρησιμοποιείτε για τα τροχαία την λέξη "ατύχημα" η οποία, βεβαίως, είναι ο όρος-χαρακτηρισμός που έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται από την Τροχαία, από τους πολιτικούς ανεξαρτήτου αποχρώσεως και θέσης, από τους δημοσιογράφους, γενικότερα από την κοινωνία. Δίνει, βεβαίως, έναν τόνο παραμυθίας στα λόγια μας, απαλύνει τον πόνο αυτού που τραυματίστηκε σοβαρά αλλά και αυτού που μένει πίσω, που έχασε τον δικό του άνθρωπο. Από την άλλη όμως άθελά μας συνήθως, και λιγότερο, θέλω να πιστεύω, εσκεμμένα μας οδηγεί στην συγκάλυψη. Γιατί συγκαλύπτονται οι ευθύνες που υπάρχουν, και όλα τα εναποθέτουμε στις βουλές της θεάς Τύχης. Ερώτημα: μήπως τα "ατυχήματα" έχουν συγκεκριμένες αιτίες, οι οποίες οφείλονται σε συγκεκριμένες ανθρώπινες συμπεριφορές, αντιλήψεις και νοοτροπίες, ελλείψεις και αστοχίες. Έχουν ευθύνες πρώτα και κύρια η Πολιτεία, οι πολιτικοί ηγήτορες ( πρώτα πρώτα η εκάστοτε και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, το εκάστοτε και τα προηγούμενα υπουργεία), η αστυνομία, η δικαιοσύνη ( η εγκατάλειψη μετά από τροχαίο θεωρείται πλημμέλημα! ) η οικογένεια, το σχολείο. Ορισμένες παραβατικές οδικές συμπεριφορές (παραβίαση κόκκινου σηματοδότη και STOP, οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών, χρήση κινητού κλπ) είναι εγκληματικές επιλογές του οδηγού και, αν θέλουμε να δείξουμε ελάχιστη ευαισθησία, χρειάζεται να τιμωρούνται όχι ως ''αμέλεια'' αλλά και ούτε να απενοχοποιούνται ως ''ατύχημα''. Αναφέρεστε και εσείς άλλωστε στους παράγοντες που οδηγούν στα τροχαία ''ατυχήματα'' στο άρθρο σας με τίτλο "Μειώθηκε ο αριθμός θυμάτων από τροχαία " που αναρτήθηκε στις 27/1/2021.
Οι τροχαίες συγκρούσεις μπορούν και να προληφθούν και να αποφευχθούν και το περίφημο ανθρωποσωστικό "vision zero", που δεν δέχεται ούτε ένα θάνατο ανθρώπου στην άσφαλτο, γιατί δίνει την αξία που αρμόζει στην ανθρώπινη ζωή, μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Μία πρώτη αρχή, όχι μόνο σε συμβολικό επίπεδο, αν και φαίνεται έτσι εκ πρώτης όψεως, είναι η επικράτηση του όρου " τροχαίες συγκρούσεις " που υιοθέτησαν οι χώρες που μείωσαν δραστικά τα συμβάντα αυτά. Στην Ελλάδα, βέβαια, λόγω της εκτεταμένης και οξυμένης οδικής παραβατικότητας, ίσως αποδεικνύεται πιο κατάλληλος ο όρος ''έγκλημα''. Να μας ταρακουνάει. Τον όρο αυτό έχει υιοθετήσει και στο όνομά του ο σύλλογος SOS ΤΡΟΧΑΊΑ ΕΓΚΛΉΜΑΤΑ ( soste.gr/road-accident-or-crime/ ) που έχει συσταθεί από συγγενείς θυμάτων στην άσφαλτο και έχει αφιερωθεί στον αγώνα της οδικής ασφάλειας.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε πως το όχημα είναι ένα όπλο που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκοτώσει εν κινήσει. Ακόμη και ακίνητο όμως, παρανόμως σταθμευμένο, μπορεί να σκοτώσει για παράδειγμα, όταν σε αναγκάσει να κατέβεις στο οδόστρωμα και έτσι βρεθείς εκτεθειμένος στην κίνηση των οχημάτων ή όταν σου μειώνει την ορατότητα και δεν μπορείς να εντοπίσεις όχημα κατευθυνόμενο προς τα εσένα.
Ο οδηγός SaveLIVES ( soste.gr/publications/SaveLives-GR.pdf ) που έχει καταρτιστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας προτείνει για την αναβάθμιση της οδικής ασφάλειας τη βελτίωση σε έξι άξονες: στη διαχείριση της ταχύτητας, στην ηγετική επίδραση των φορέων που παίρνουν τις αποφάσεις, στις υποδομές, στα ασφαλή οχήματα για τους επιβαίνοντες αλλά και τους πεζούς, στη φροντίδα μετά το τροχαίο και τέλος στην επιβολή της νομοθεσίας
Με συγκίνηση, χαρά αλλά και με ζήλια υποδέχθηκα την είδηση ότι η Νορβηγία το 2019 δεν έχασε ούτε ένα παιδί της στην άσφαλτο. Και στα δικά μας! Μήπως στη Νορβηγία τις ζωές των ανθρώπων ελέγχει μία άλλη Τύχη πιο ελαστική, πιο ανθρώπινη και λιγότερο εκδικητική;
Να κλείσω με κάτι άλλο: στο άρθρο σας, αναρτημένο στις 4/2/2021 με τίτλο '' Ηλεκτρονική καταγραφή προστίμων ΚΟΚ " , πάλι με αναλυτικό πίνακα αναφέρεστε στη δέσμη προτάσεων που εξαγγέλθηκε για την οδική ασφάλεια. Ξεχωριστή θέση έχει η θέσπιση του ορίου των 30 χιλιομέτρων στις αστικές περιοχές και η τεκμηρίωση του ότι με την ταχύτητα των 50 χιλιομέτρων είναι 80% η πιθανότητα θανάτου πεζού σε περίπτωση τροχαίας σύγκρουσης, ενώ πέφτει στο 10% με ταχύτητα 30 χιλιόμετρα την ώρα. Κι όμως στον πρόσφατο νόμο (Ν.4784/21) ψηφίστηκαν ως όριο ταχύτητας στον αστικό ιστό τα 50 χιλιόμετρα!!!!!
Με εκτίμηση,
Βαγγέλης Δήμας,
εκπαιδευτικός
Μέλος της πρωτοβουλίας ΠΕΖΗ
για τα δικαιώματα των πεζών