ΠΕΖΗ
Πρωτοβουλία Πολιτών για τα Δικαιώματα των Πεζών
http://www.pezh.gr Τ.Θ. 3188 Αθήνα 10210 E-mail: pezh@pezh.gr
Αθήνα 22-9-2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πριν από ένα περίπου χρόνο, όταν ακούσαμε από την νέα, τότε, κυβέρνηση, για πρώτη φορά να γίνεται λόγος στις προγραμματικές δηλώσεις για σεβασμό στα δικαιώματα των πεζών, πολλοί ελπίσαμε ότι ίσως κάτι θα μπορούσε να αλλάξει στη θλιβερή κατάσταση που ο αυτοκινητοκεντρικός τρόπος ανάπτυξης των μεταφορών έχει οδηγήσει τους πεζούς και τον αποκλεισμό και τη αγριότητα που βιώνουν καθημερινά στους δρόμους οι ασθενέστεροι συμπολίτες μας (άτομα με αναπηρίες, μικρά παιδιά, υπερήλικες κλπ). Γι’ αυτό και αναλάβαμε καλόπιστα πρωτοβουλία για να ενημερώσουμε για τα προβλήματα και για το πώς αυτά μπορούν να λυθούν.
Δυστυχώς όλα αυτά αποδεικνύονται για μια ακόμα φορά απλώς κενά λόγια με ωραίο “πράσινο” περιτύλιγμα και ο συνήθης εμπαιγμός, και σήμερα η “ημέρα χωρίς αυτοκίνητα” βρίσκει και πάλι τους πεζούς αγρίως διωκόμενους. Μοτοσικλέτες (και, όπου είναι εφικτό λόγω μεγέθους, τα αυτοκίνητα) εξακολουθούν να κατακλύζουν πεζοδρόμια, πεζόδρομους, διαβάσεις, πλατείες, πάρκα – ακόμα και κρατικά και αστυνομικά οχήματα. Ο κοινόχρηστος χώρος, αντί για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων, χρησιμοποιείται για κερδοσκοπικούς σκοπούς, δημιουργώντας συνθήκες γενικευμένης διαφθοράς – λ.χ. τραπεζοκαθίσματα, στάθμευση οχημάτων (όπως στην περίπτωση της ελεγχόμενης στάθμευσης) – με αποτέλεσμα οι πεζοί να αναγκάζονται να περπατούν στο οδόστρωμα. Άθικτος παραμένει και ο πεζοκτόνος ΚΟΚ που αποτιμά φθηνά τη ζωή των πεζών – λ.χ. η παράλειψη χρήσης ζώνης ασφαλείας και κράνους, όπου κινδυνεύει ο οδηγός από τις ενέργειές του, τιμωρείται με 350 ευρώ, ενώ η στάθμευση στο πεζοδρόμιο, όπου κινδυνεύει ο πεζός από ενέργεια του οδηγού, τιμωρείται με 40-80 ευρώ, υπερβολική ταχύτητα σε αυτοκινητόδρομο τιμωρείται με 350 ευρώ, το ίδιο σε πεζόδρομο με 200 ευρώ. Στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη, γιατί η αστυνομία (κρατική και, στις περισσότερες πόλεις, όπως στην Αθήνα, και δημοτική) όχι μόνο αδιαφορούν για τη βία που ασκείται καθημερινά κατά των πεζών και αρνούνται, ακόμα και όταν τους ζητείται επιμόνως, να τους προστατεύσουν, αλλά είναι και οι πρώτοι που με τα υπηρεσιακά τους οχήματα παραβιάζουν τους χώρους των πεζών. Δεν γίνεται ούτε καν το απλούστερο που ζητήσαμε (και που το ζήτησε μέχρι και ο συνήγορος του πολίτη), και που δεν έχει ουσιαστικά κόστος, δηλαδή εντατικές ενημερωτικές εκστρατείες ευαισθητοποίησης των οδηγών για τα δικαιώματα των πεζών, ανάλογες με αυτές που κάνουν για τη χρήση ζωνών ασφαλείας και κράνους και την προστασία των οδηγών.
Ακόμα ζοφερότερες είναι οι μακροχρόνιες συνέπειες της ακολουθούμενης σήμερα πολιτικής. Τα δρομολόγια των δημόσιων συγκοινωνιών (τραίνα, λεωφορεία) συρρικνώνονται, χαρακτηριζόμενα ως “έλλειμμα” (ήδη καταργήθηκε η μεταμεσονύκτια λειτουργία κατά τα σαββατοκύριακα στη γραμμή των ΗΣΑΠ), τη στιγμή που για την κατασκευή αυτοκινητοδρόμων, που χαρακτηρίζονται αυθαίρετα ως “ανάπτυξη”, παρέχονται, όχι μόνο παχυλές επιδοτήσεις, αλλά και δημόσια έσοδα από διόδια. Ακόμα και η άμεση επιδότηση της αγοράς αυτοκινήτου, που κάτω από τη πίεση της δημοσιονομικής κρίσης καταργήθηκε, έχει αρχίσει πάλι να συζητείται. Με το πρόσχημα του περιορισμού της σπατάλης προωθείται το σπάταλο αυτοκινητοκεντρικό μοντέλο μετακινήσεων και οι ήπιοι τρόποι μετακίνησης αφήνονται στο περιθώριο. Με πρόφαση την ελάφρυνση των οικογενειακών δαπανών, μεθοδεύεται η οικονομική απομύζηση των νοικοκυριών με τον εξαναγκασμό στη χρήση ΙΧ αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας. Κάτω από τη λεκτική επίφαση μιας ψευδο-οικολογικότητας (που στην πράξη διώκει αντί να δίνει προτεραιότητα στην πεζή μετακίνηση) συνεχίζεται η υπανάπτυξη του αυτοκινήτου και της μοτοσικλέτας και οι ίδιες συνταγές που μας έχουν φέρει στην καταστροφή.
Είναι να απορεί κανείς πώς περιμένουν οι αρμόδιοι να εμφυσήσουν στους πολίτες τις ηθικές αρχές που είναι απαραίτητες για να πληρώνουν πρόθυμα τους φόρους τους σ’ αυτό το κράτος, με την ανοχή, ενθάρρυνση και συμμετοχή του οποίου βιώνουν ως πεζοί τον καθημερινό εξευτελισμό και την άδικη βία. Γιατί ψάχνουν ακόμα τους λόγους για τους οποίους οι επισκέπτες της χώρας μας δυσανασχετούν επειδή πληρώνουν σε ευρωπαϊκές τιμές τους τριτοκοσμικούς ελληνικούς (ψευτο)«πεζόδρομους» και (ψευτο)«πεζοδρόμια». Πώς νομίζουν ότι μπορούν να μας πείσουν ότι ενδιαφέρονται για δικαιοσύνη, όταν κατά τη δράση της αστυνομίας και των υπόλοιπων κρατικών (και, συνήθως, και δημοτικών) υπηρεσιών η “απρόσκοπτη ροή των οχημάτων” έχει αναδειχθεί ως αξία ανώτερη από την προστασία της ανθρώπινης ζωής και την ελευθερία της ανθρώπινης μετακίνησης.
Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται ότι η δράση και κινητοποίηση των πολιτών είναι η μόνη που μπορεί να αντιταχθεί στην αναλγησία των αρμοδίων. Γι’ αυτό καλούμε τα μέλη και τους φίλους μας να διεκδικήσουμε συλλογικά τα αυτονόητα δικαιώματά μας: το σεβασμό της ζωής μας και της αξιοπρέπειάς μας και την ελευθερίας της μετακίνησής μας όταν περπατάμε.