Δυστυχώς η απάντηση του υπουργείου περιβάλλοντος αποδεικνύει για μια ακόμα φορά οτι τα δικαιώματα των πεζών δεν λαμβάνονται υπόψη στην τρέχουσα πρακτική. Από το κείμενο της απάντησης προκύπτει εμμέσως, πλην σαφώς, οτι ο χάρτης των δικαιωμάτων των πεζών και η διακήρυξη της Κοπεγχάγης, που έχει υπογραφεί από τις αρχές της πόλης της Αθήνας, παραμένουν, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη, κενό γράμμα. Η απόσταση των 130 μέτρων ανάμεσα στην διάβαση της οδού Χαλκοκονδύλη και αυτήν που απέμεινε (στο ύψος της οδού Θεμιστοκλέους), παρόλον ότι σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα θα εθεωρείτο αντίθετη με τις προδιαγραφές για μια περιοχή με τόσο πυκνή κυκλοφορία πεζών, θεωρείται ικανοποιητική από το ελληνικό υπουργείο περιβάλλοντος. Αντιθέτως, η ασαφής επίκληση για "διασφάλιση της ικανοποιητικής ροής κυκλοφορίας των οχημάτων" αναδεικνύεται σε ύψιστη αρχή σχεδιασμού στο κέντρο της πόλης. Όλη η μέριμνα δηλαδή δίνεται στη διασφάλιση της "ροής της κυκλοφορίας των οχημάτων σε ανάλογη με την προϋφιστάμενη των παρεμβάσεων κατάσταση" και όχι στην εξασφάλιση τουλάχιστον "ανάλογων με προϋφιστάμενη των παρεμβάσεων κατάσταση" για τους πεζούς. Όσο για την διεθνώς καινοφανή θεωρία οτι τα γκαράζ στα κέντρα των πόλεων προκαλούν αναβάθμιση της περιοχής, και για να μπορέσει ο καθένας να εκτιμήσει τι μπορεί να αναμένει σχετικά με τη "απομάκρυνση των κάθε είδους σταθμευόντων οχημάτων στους δρόμους της περιοχής ... μετά την υλοποίηση του έργου", παραθέτουμε κάποιες φωτογραφίες του χώρου γύρω από το υπόγειο γκαράζ της παρακείμενης πλατείας Κλαυθμώνος. Παραθέτουμε επίσης φωτογραφίες από τις "βελτιωτικές παρεμβάσεις στα πεζοδρόμια" της πλατείας. Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί το γεγονός οτι δεν δόθηκε καμία απάντηση στο αίτημα για πρόσβαση στη μελέτη της παρέμβασης. Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: είτε δεν υπάρχει μελέτη, και οι ρυθμίσεις έγιναν με την προχειρότητα που συχνά δυστυχώς παρατηρείται στη χώρα μας, είτε αποτελεί ένα ακόμα κρούσμα αδιαφάνειας και παράβασης των επιταγών του νόμου και του συντάγματος.