Διαπιστώνουμε ότι στις ελληνικές πόλεις, όχι μόνο το μεγαλύτερο μέρος του χώρου έχει παραδοθεί στη μηχανοκίνητη κυκλοφορία, αλλά και οι λιγοστοί χώροι που έχουν απομείνει για τους ανθρώπους (πεζοδρόμια, πεζόδρομοι, πλατείες, διαβάσεις, πάρκα κλπ) χρησιμοποιούνται και αυτοί παράνομα για στάθμευση (και κίνηση πολλές φορές) αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, καταχρηστική κατάληψη από τραπεζοκαθίσματα, εμπορεύματα και διαφόρων ειδών εμπόδια.

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι πιο ευάλωτοι από τους πεζούς έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τους δημόσιους χώρους, όπως οι άνθρωποι με αναπηρίες, οι γονείς με καροτσάκια, μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι κλπ. Μεγάλο είναι και το κόστος σε ανθρώπινες ζωές από τα «ατυχήματα» λόγω της μειωμένης οδικής ασφάλειας και από τις δυσμενείς επιπτώσεις στη δημόσια υγεία (παχυσαρκία, καθιστική ζωή, ατμοσφαιρική ρύπανση).

Θεωρούμε την κατάσταση αυτή απαράδεκτη, αντίθετη με το σεβασμό των στοιχειωδών δικαιωμάτων κινητικότητας και προστασίας της ανθρώπινης ζωής και με σημαντικές δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις (στον τουρισμό και τη γενικότερη οικονομική ελκυστικότητα των πόλεων, στα οικονομικά των νοικοκυριών, στην εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, στην αποτελεσματικότητα της οικονομίας, στο περιβάλλον).

Ζητάμε από τις αρχές και τους αρμόδιους να φροντίσουν για την αποτελεσματική προστασία του δημόσιου χώρου από τις κάθε είδους αυθαιρεσίες, την εφαρμογή των αρχών της βιώσιμης κινητικότητας, μετακινήσεις στις πόλεις κατά προτεραιότητα με τα πόδια και το ποδήλατο και όχι με αυτοκίνητα ή μοτοσικλέτες, αξιόπιστες, συχνές, οικονομικά προσιτές και αναβαθμισμένες συγκοινωνίες, σιδηρόδρομους αντί για αυτοκινητόδρομους, πραγματικά ελεύθερους χώρους πρασίνου.